De rit van Styantyn - Oekraïne naar Rzeszow -Polen 407 Km
Hallo volgers,
Vanmorgen vroeg op gestaan, we wilden op tijd gaan rijden. Om een ontbijt durfden we voor dat geld niet te vragen. Doen we wel onderweg zeiden we tegen elkaar. De vrouw van het hotel was al vroeg in de weer, maar we waren de enige gasten. Wat bleek...! Ze stond onze was droog te strijken, die we de avond ervoor hadden afgegeven. Nadat we de motoren hadden beladen zijn we na afscheid te hebben genomen om 07.45 vertrokken.
De hoofdstraat van het dorp is bij na niet te berijden, blijkt dat er ook nog een markt is. Dus beperkt ruimte en zo hobbelen we van gat naar gat. Maar waar een ingang is is ook een uitgang. Dus vaart maken, per slot van rekening wordt het weer een aardige rit. Bij de eerste de beste benzinepomp gestopt, en ook alles gelijk weer gecheckt: olie, ketting en natuurlijk getankt. En ja hoor, weer op de foto met z'n allen!!!
Na een poosje kwamen we door een stadje heen waar een leuk marktje was. Tijd om eens even te stoppen.
Na een flesje shampoo gekocht te hebben, zijn we weer vertrokken.
Eenmaal weer goed op gang, op weg naar de grens, had André er flink de vaart in en was aardig aan het inhalen.... Dit moest een keer fout gaan en bestraft worden...hij reed nog al eens over een doorgetrokken streep, maar wat hij niet had gezien was dat de tegemoet komende auto politie was, gelukkig reed ik er een eindje achter....
Meteen gingen de zwaailampen van de auto aan, we hadden het al gezien en zetten meteen allebei onze motoren aan de kant. 'Papieren' zei de agent, en André gaf zijn rijbewijs en kenteken. Ik weet het agent, zei André toen hij gebaarde over de door getrokken streep. 'Paspoort' wil ik ook zien. Ja ja.. paspoort waar is die, zei André. Jij hebt gisteravond ingecheckt. Okee 400 km terug om een paspoort kost een dag....
André moest mee om te pinnen, Onderweg naar de bank vroeg hij de agenten naar hun ID kaart en hun politiepenning, deze wilde ik fotograveren. Ik geloofde niks van de hoogte van de boete, en had het gevoel dat we met corrupte agenten te doen hadden. En ja hoor.... ze werden al weer wat stiller in de auto.
Hij had ook nog gezegd dat hij naar het bureau wilde om de wetboeken er bij te halen om eerst maar is te bewijzen of de hoogte van de boete wel juist was. En het werd nog stiller. Eenmaal aangekomen bij de pinautomaat werd me (Andre) nog eens verteld dat ze 200 euro moesten hebben. Waarop ik dacht, je kunt me de pot op. Ik pin tweeënveertig euro in Oekraine's geld. En bij terugkeer bij de auto gooide ik het geld door het raampje en zei tegen ze: 'hier, meer krijg je niet aan geld', maar ik geef je nog twee pakjes Marlboro, want ik had gezien dat ze rookten. En ze gingen akkoord met de deal.
Zo, tweeënveertig euro in plaats van 200 euro.
O ja, en mijn paspoort heb ik ook inmiddels weer gevonden, Pfff wat een opluchting was dat zeg. Het zat los in het tasje wat ik normaal om mijn nek heb. Wat een grappig avontuur, als het gelukkig zo af loopt. Na een dikke anderhalf uur vertraging konden we weer verder. Voor de laatste keer tanken we in de Oekraïne om daar onze laatste munten en biljetten op te maken.
Na een aantal uren rijden kwamen we eindelijk bij de Poolse grens. Gelukkig hier geen papiertjes en stempeltjes maar hup: pas controle en klaar. Wat een weelde! Als we de snelweg op rijden trekken we gelijk even door naar de 130 km. De wegen zijn glad en zeer mooi geasfalteerd. Man wat een genot na dagen te hebben gehobbeld. In eerste instantie wisten we niet of we door zouden rijden naar Krakow. Maar als we na een aantal uren aan komen in Rzeszow besluiten we toch maar een hotel te zoeken. Gelukkig kan het hier niet missen, vele hoge gebouwen hier in de stad zijn hotels. En als we aan iemand vragen waar het centrum is rijden we daar tegen een gigantisch groot hotelgebouw aan en besluiten daar een kamer te nemen.
Als we ons hebben opgefrist, gaan we nog even op pad. Op een gegeven moment lopen we een straat in waar allemaal mensen 1 kant op lopen. Nieuwsgierig als we zijn vragen we wat er aan de hand is. Blijkt dat deze stad net als Barcelona 1 keer per avond een fontijnen show heeft met licht en muziek. Helaas bleek het net te zijn afgelopen dus zijn we maar met de mensen mee gelopen.
We kwamen nu op een groot plein, zeg maar een soort groot Leidseplein, en daar hebben we ons genesteld op 1 van de terrasjes en genoten van een lekker biertje en de mensen. Na nog eens lachend de dag te hebben doorgenomen over met name het hachelijke avontuur, zijn we om 1 uur terug gelopen naar het hotel en lekker ons bed in gedoken. Wat een dag!!!
Na een poosje kwamen we door een stadje heen waar een leuk marktje was. Tijd om eens even te stoppen.
Eenmaal weer goed op gang, op weg naar de grens, had André er flink de vaart in en was aardig aan het inhalen.... Dit moest een keer fout gaan en bestraft worden...hij reed nog al eens over een doorgetrokken streep, maar wat hij niet had gezien was dat de tegemoet komende auto politie was, gelukkig reed ik er een eindje achter....
Meteen gingen de zwaailampen van de auto aan, we hadden het al gezien en zetten meteen allebei onze motoren aan de kant. 'Papieren' zei de agent, en André gaf zijn rijbewijs en kenteken. Ik weet het agent, zei André toen hij gebaarde over de door getrokken streep. 'Paspoort' wil ik ook zien. Ja ja.. paspoort waar is die, zei André. Jij hebt gisteravond ingecheckt. Okee 400 km terug om een paspoort kost een dag....
André moest mee om te pinnen, Onderweg naar de bank vroeg hij de agenten naar hun ID kaart en hun politiepenning, deze wilde ik fotograveren. Ik geloofde niks van de hoogte van de boete, en had het gevoel dat we met corrupte agenten te doen hadden. En ja hoor.... ze werden al weer wat stiller in de auto.
Hij had ook nog gezegd dat hij naar het bureau wilde om de wetboeken er bij te halen om eerst maar is te bewijzen of de hoogte van de boete wel juist was. En het werd nog stiller. Eenmaal aangekomen bij de pinautomaat werd me (Andre) nog eens verteld dat ze 200 euro moesten hebben. Waarop ik dacht, je kunt me de pot op. Ik pin tweeënveertig euro in Oekraine's geld. En bij terugkeer bij de auto gooide ik het geld door het raampje en zei tegen ze: 'hier, meer krijg je niet aan geld', maar ik geef je nog twee pakjes Marlboro, want ik had gezien dat ze rookten. En ze gingen akkoord met de deal.
Zo, tweeënveertig euro in plaats van 200 euro.
O ja, en mijn paspoort heb ik ook inmiddels weer gevonden, Pfff wat een opluchting was dat zeg. Het zat los in het tasje wat ik normaal om mijn nek heb. Wat een grappig avontuur, als het gelukkig zo af loopt. Na een dikke anderhalf uur vertraging konden we weer verder. Voor de laatste keer tanken we in de Oekraïne om daar onze laatste munten en biljetten op te maken.
Na een aantal uren rijden kwamen we eindelijk bij de Poolse grens. Gelukkig hier geen papiertjes en stempeltjes maar hup: pas controle en klaar. Wat een weelde! Als we de snelweg op rijden trekken we gelijk even door naar de 130 km. De wegen zijn glad en zeer mooi geasfalteerd. Man wat een genot na dagen te hebben gehobbeld. In eerste instantie wisten we niet of we door zouden rijden naar Krakow. Maar als we na een aantal uren aan komen in Rzeszow besluiten we toch maar een hotel te zoeken. Gelukkig kan het hier niet missen, vele hoge gebouwen hier in de stad zijn hotels. En als we aan iemand vragen waar het centrum is rijden we daar tegen een gigantisch groot hotelgebouw aan en besluiten daar een kamer te nemen.
Als we ons hebben opgefrist, gaan we nog even op pad. Op een gegeven moment lopen we een straat in waar allemaal mensen 1 kant op lopen. Nieuwsgierig als we zijn vragen we wat er aan de hand is. Blijkt dat deze stad net als Barcelona 1 keer per avond een fontijnen show heeft met licht en muziek. Helaas bleek het net te zijn afgelopen dus zijn we maar met de mensen mee gelopen.
We kwamen nu op een groot plein, zeg maar een soort groot Leidseplein, en daar hebben we ons genesteld op 1 van de terrasjes en genoten van een lekker biertje en de mensen. Na nog eens lachend de dag te hebben doorgenomen over met name het hachelijke avontuur, zijn we om 1 uur terug gelopen naar het hotel en lekker ons bed in gedoken. Wat een dag!!!
Tot morgen,
Groeten André en Henny
Geen opmerkingen:
Een reactie posten