Hallo volgers,
Na het afscheid nemen van het bruidspaar en het uitslapen van onze roes, wekte André me (omdat één been buiten boord hing) door op mijn voet te gaan staan.... Gevolg was dat ik met een gil recht op zat. Nou, je mag me ook gewoon wakker schudden hoor... zei ik! De toon voor de dag was alweer gezet ;).
Na te hebben gedoucht, hebben we heerlijk ontbeten, alhoewel André zo af en toe toch nog even van tafel liep om te.... (Buikkrampjes hè). Ondertussen waren we de planning van de dag aan het doornemen.
Deze dag zouden we worden opgehaald door Helma Vanouden en haar man Jawad. Helma is de vrouw die hier op de ambassade werkt en ons de eerste dag hielp met ons probleem. Na wat heen en weer geloop naar de zee, die bij ons hotel aan de andere kant van de weg ligt, en na het maken van weer veel foto's, kwam er inderdaad een motor aanrijden met twee mensen.
Dit moesten ze zijn. Helma had al verteld dat haar man een verwoed motor rijder is. Het leuke was dat Jawad aan kwam rijden op een Yamaha Tenere, exact de zelfde motor als de onze! Dat brak gelijk het ijs ;). Na een voorstelrondje en 10 minuten te hebben gepraat, zijn we op weg gegaan naar hun vakantie huisje zoals zij het noemden. Eerst zijn we nog even gestopt bij het Unifil monument waar de namen op staan van alle gesneuvelde soldaten in Unifil tijd en hebben daar uiteraard ook wat foto's gemaakt. Hier zullen we later nog wel met zijn tweeën heen gaan.
Een grappig detail is dat Jawad een kringloopwinkel heeft in Beiroet en alles importeert vanuit Nederland. Na zo'n dikke 3 uur te hebben zitten praten, besloten we om nog wat mooie foto's te schieten. Daarna gaven ze ons nog een paar tips over een aantal plekken waar we op de motor naar toe konden gaan.
Zo gezegd, zo gedaan, gingen we op weg door leuke dorpjes met soms zeer smalle straatjes. Hier stoppen daar stoppen, klik klik klik en weer verder.
Ineens bevonden we ons in een ijzeren driehoek. Vanuit hier hadden we een prachtig zicht op Harris, waar we helaas wederom niet konden komen....
Omdat we bij de inlichtingendienst nog geen vergunning geregeld hadden.
Harris op de berg op achtergrond.
Snelweg in ijzeren driehoek
We wilden verder en hoger, tot we op een gegeven ogenblik werden tegen gehouden door een 3-tal herdershonden. Als we daar voorbij hadden gekund, zouden we de "Tepel" kunnen zien waar post gelegerd was. Helaas wilde de eigenaar dit niet, en uiteraard zijn we toen weer omgekeerd (respect wederom).
We zijn nog bij een aantal andere bezienswaardigheden wezen kijken. Het was dus wel zeer de moeite waard. Na zo'n uur rond te hebben gekeken waarbij we constant in de gaten werden gehouden door de plaatselijke bevolking (dat voel je gewoon), hebben we afscheid genomen van Helma. Jawad zou ons op weg helpen om de weg te vinden naar Sibqine waar we nog even langs gingen voor wat foto's en info. We hebben daar ook nog ongeveer een uur vertoefd.
We werden overigens zeer bedankt door het dochtertje van Haytem die ik mijn tab2 heb geschonken. Inmiddels was het half 6 en reden we terug naar het hotel. Nog vol van de ervaringen van deze dag brachten we onze spullen naar de kamer.
Laatste foto's van Zibqin en omgeving. richting post 7-20
Na ons opgefrist te hebben, zijn we even naar ons nieuwe favoriete cafeetje gelopen voor een heerlijk helder versnaperingetje, dit keer wel met mate ;). Daarna zijn we maar weer wat gaan eten in de tent van de avond daarvoor.
André ging daarna even liggen, ga maar vast naar beneden zei hij, ik kom er zo aan. Toen ik beneden was zag ik tot mijn stomme verbazing dat het regende, het kwam werkelijk met bakken uit de hemel .... huuu...regen na zo'n warme dag.
Heb even op mijn gemak naar de weg zitten kijken. De inwoners halen de gekste capriolen uit (met hun vaak "dikke" auto's). Spinnende wielen, wheelies en levensgevaarlijke andere dingen!
Vervolgens ben ik maar aan het blogverslag begonnen. Moe en met een hoofd vol informatie, ben ik om 22.30 op bed gaan liggen en als een blok in slaap gevallen. Ik sliep lekker tot André midden in de nacht (die goser werkt gewoon door) het grote licht aandoet en deze jongen recht op in zijn bed zit... Wel gelijk de "oordoppen" ingedaan ;). Het was weer een enerverende dag...veel gezien gelachen en gepraat!
Voor straks welterusten en de groeten van André en Henny.
Na het afscheid nemen van het bruidspaar en het uitslapen van onze roes, wekte André me (omdat één been buiten boord hing) door op mijn voet te gaan staan.... Gevolg was dat ik met een gil recht op zat. Nou, je mag me ook gewoon wakker schudden hoor... zei ik! De toon voor de dag was alweer gezet ;).
Na te hebben gedoucht, hebben we heerlijk ontbeten, alhoewel André zo af en toe toch nog even van tafel liep om te.... (Buikkrampjes hè). Ondertussen waren we de planning van de dag aan het doornemen.
Deze dag zouden we worden opgehaald door Helma Vanouden en haar man Jawad. Helma is de vrouw die hier op de ambassade werkt en ons de eerste dag hielp met ons probleem. Na wat heen en weer geloop naar de zee, die bij ons hotel aan de andere kant van de weg ligt, en na het maken van weer veel foto's, kwam er inderdaad een motor aanrijden met twee mensen.
Dit moesten ze zijn. Helma had al verteld dat haar man een verwoed motor rijder is. Het leuke was dat Jawad aan kwam rijden op een Yamaha Tenere, exact de zelfde motor als de onze! Dat brak gelijk het ijs ;). Na een voorstelrondje en 10 minuten te hebben gepraat, zijn we op weg gegaan naar hun vakantie huisje zoals zij het noemden. Eerst zijn we nog even gestopt bij het Unifil monument waar de namen op staan van alle gesneuvelde soldaten in Unifil tijd en hebben daar uiteraard ook wat foto's gemaakt. Hier zullen we later nog wel met zijn tweeën heen gaan.
Vervolgens, een kleine 20 minuten later, zijn we verder gereden en na een klein half uur kwamen we aan in het dorpje Manounah, een dorpje dat louter bestaat uit 3 families.. Geboorte dorp van Jawad.
Nadat we een hek binnen reden kwamen we terecht bij een schitterend huis! Vakantie huisje noemen jullie dit ....zeiden we. Jee wat een mooi huis. We werden opgewacht door de hond die echt dol enthousiast was en door hun zoon Adam die in Libanon is geboren en 2-talig is opgevoed.Hij sprak dus vloeiend Nederlands.
Na de koffie met warme melk (die eindelijk echt lekker was) barsten de verhalen los over de verschillende culturen. De H, het gebied waar ook zij mee te maken hebben, over elkaars werk...over van alles! Even later arriveerde ook Merjana, hun dochter die overigens ook vloeiend Nederlands spreekt. Ze was bij haar vriendinnen uit het dorp geweest.
Een grappig detail is dat Jawad een kringloopwinkel heeft in Beiroet en alles importeert vanuit Nederland. Na zo'n dikke 3 uur te hebben zitten praten, besloten we om nog wat mooie foto's te schieten. Daarna gaven ze ons nog een paar tips over een aantal plekken waar we op de motor naar toe konden gaan.
Zo gezegd, zo gedaan, gingen we op weg door leuke dorpjes met soms zeer smalle straatjes. Hier stoppen daar stoppen, klik klik klik en weer verder.
Ineens bevonden we ons in een ijzeren driehoek. Vanuit hier hadden we een prachtig zicht op Harris, waar we helaas wederom niet konden komen....
Omdat we bij de inlichtingendienst nog geen vergunning geregeld hadden.
We wilden verder en hoger, tot we op een gegeven ogenblik werden tegen gehouden door een 3-tal herdershonden. Als we daar voorbij hadden gekund, zouden we de "Tepel" kunnen zien waar post gelegerd was. Helaas wilde de eigenaar dit niet, en uiteraard zijn we toen weer omgekeerd (respect wederom).
We zijn nog bij een aantal andere bezienswaardigheden wezen kijken. Het was dus wel zeer de moeite waard. Na zo'n uur rond te hebben gekeken waarbij we constant in de gaten werden gehouden door de plaatselijke bevolking (dat voel je gewoon), hebben we afscheid genomen van Helma. Jawad zou ons op weg helpen om de weg te vinden naar Sibqine waar we nog even langs gingen voor wat foto's en info. We hebben daar ook nog ongeveer een uur vertoefd.
We werden overigens zeer bedankt door het dochtertje van Haytem die ik mijn tab2 heb geschonken. Inmiddels was het half 6 en reden we terug naar het hotel. Nog vol van de ervaringen van deze dag brachten we onze spullen naar de kamer.
Na ons opgefrist te hebben, zijn we even naar ons nieuwe favoriete cafeetje gelopen voor een heerlijk helder versnaperingetje, dit keer wel met mate ;). Daarna zijn we maar weer wat gaan eten in de tent van de avond daarvoor.
André ging daarna even liggen, ga maar vast naar beneden zei hij, ik kom er zo aan. Toen ik beneden was zag ik tot mijn stomme verbazing dat het regende, het kwam werkelijk met bakken uit de hemel .... huuu...regen na zo'n warme dag.
Heb even op mijn gemak naar de weg zitten kijken. De inwoners halen de gekste capriolen uit (met hun vaak "dikke" auto's). Spinnende wielen, wheelies en levensgevaarlijke andere dingen!
Vervolgens ben ik maar aan het blogverslag begonnen. Moe en met een hoofd vol informatie, ben ik om 22.30 op bed gaan liggen en als een blok in slaap gevallen. Ik sliep lekker tot André midden in de nacht (die goser werkt gewoon door) het grote licht aandoet en deze jongen recht op in zijn bed zit... Wel gelijk de "oordoppen" ingedaan ;). Het was weer een enerverende dag...veel gezien gelachen en gepraat!
Voor straks welterusten en de groeten van André en Henny.
