Etappe 23 Hotel Afrodita in Mangalia

Hallo volgers,

Zoals jullie weten zijn we een paar dagen neergestreken in Roemenië, in Mangalia, een middel klein plaatsje aan de Zwarte zee.

We zitten in het deel dat Venus heet, vernoemd naar de planeet en het is behoorlijk toeristisch.
De verschillen zijn hier groot, naast het hotel waar wij zitten bevind zich een gebouw dat behoorlijk vervallen is.
We zitten in het Afrodita hotel, een prachtig luxe 4 sterren hotel.

Jammer dat het contrast zo ongelooflijk groot is, je kunt het vergelijken met een oase in de woestijn; rijkdom en armoede liggen hier zo dicht bij elkaar. 
Gelukkig is het prachtig weer en genieten we met volle teugen van onze wel verdiende rust. 
De munteenheid hier is Lei, mooie biljetten. 
Het eten is hier goedkoop en het is niet voor niets dat je hier steeds meer toeristen uit het Westen tegen komt, zij verkiezen Roemenië boven b.v. Griekenland en Turkije.
Het was wel eng toen we vanmorgen beneden kwamen voor het ontbijt; wel 4 tafels met allerlei lekkernijen, Engels ontbijt, 5 soorten salades, veel soorten beleg, koffie, jus d'orange, echt te veel om op te noemen.
Maar gasten?? Geen. Het was voor ons alleen. Na het ons heerlijk te hebben bekomen hebben we onze motoren gepakt op zoek naar valuta, per slot van rekening moet je ook de dag door komen. Gelukkig hadden we al snel een leuke plek gevonden, een gezellige bar/eettent met vriendelijk personeel die je van alles voorzien en continue buigen als knipmessen.

Helaas kun je je niet de hele dag volproppen met lekkers dus hebben we 's middags aan het zwembad van het hotel gelegen, in het zonnetje, op van die ligbedden waar je zo heerlijk op kan wegdromen.
Om een uur of  8 zijn we maar naar het eethuisje gegaan om wederom te genieten van een lekkere maaltijd.

                                  V.L.R.     Ionut, Henny, Gratiela, Daniela, louis, André, Catalin
André zag weer eens een buitenkansje, onze namen vast te leggen in het cement dat net door barkkeeper Louis was aangebracht...

En zo was er ook weer grote lol om tijdens het opmaken van het blog in het restaurant onder het genot van een biertje een leuk plaatje te schieten.

Het is fijn om even helemaal in de trance van het niks doen te zijn, de tijd gaat zonder dat je er erg in hebt.
Uiteindelijk zijn we, moe van het niets doen, om 00.23 uur naar bed gegaan.


Nou welterusten iedereen!!!  tot de volgende

Etappe 22: Cerkezkoy Burgas Magalia 480 kmdag dag ...Turkije

Hallo volgers,

"Goedemorgen portier", zeiden we om 7 uur, met bijna al onze spullen onder de arm. André was eerder vandaag dan Henny, die met 3 koffers etage voor etage naar beneden ging (anders blijf je lopen).

 "We gaan er vandoor". Dat kan niet zei de man achter de balie, normale mensen checken pas om 12.00 uur uit. Maar nadat we uitgelegd hadden dat we nog een aardige rit voor de boeg hadden, kon hij het wel begrijpen. 
Na het plegen van een telefoontje haalde hij de bus weg die voor onze motoren geparkeerd stond. Waarom hij eerst moest bellen is voor ons een vraag, zeker toestemming vragen aan de moektar.

Het beroerde was dat André door zijn rug gegaan was toen hij in een reflex zijn motor greep welke dreigde om te vallen, gevolg; verschrikkelijke rugpijn.
Lastig motorrijden zo en we wilde vandaag de grens naar Bulgarije oversteken, toch een afstand van 180 km. 
Het eerste stuk was een boeren landweg met veel hobbels en gaten, niet bevorderlijk voor de rug,

 André gaf aan dat hij wilde stoppen om een aantal pijnstillers te nemen, dit in laten werken met het laatste bakkie Turkse thee dat we aangeboden kregen, hierna de tocht proberen te vervolgen, het lukte. Wat een mooie tocht over een schitterende weg, bijna helemaal voor ons alleen, door een berggebied waar geen einde aan leek te komen, gewoon prachtig. 

Ik had het ooit al eens eerder verteld; Turkije is een prachtig land met uitgestrekte natuur gebieden. 
Boven in de bergen zijn we gestopt om nog even lekker te genieten van Turkije in de top.

Na een paar uur kwamen we aan bij de Turks/Bulgaarse grens waar we in een mum van tijd over waren. 

Afkloppen, maar we hebben nog geen bagage controle gehad; niet dat we verkeerde dingen hebben of zo, maar het af- en optuigen gaat dan wel tijd kosten. 
Ook nu reden we verder door een schitterend natuurgebied, wegen die erg slecht zijn waardoor je soms flink uit moest kijken waar je reed.
Wederom veel dode dieren gezien, jammer hoor. 
Eindelijk de eerste pomp..... Waar moeten we eigenlijk mee betalen in Bulgarije? 

Na getankt te hebben wilde we pinnen; aaaah pinautomaat doet het niet, no satellite! no satellite! zei de bediende, o jee probleem? Nee gelukkig niet er staat hier in elk pompstation een pinautomaat en hij vertelde wat ik moest pinnen. Het is wel wennen hoor geen thee meer na een tank beurt. We waren inmiddels echte theemutsen geworden, we gingen er zelfs om vragen. 
We zijn verder gereden over zeer slechte wegen, je kunt zien dat het Oost blok gevoel hier nog erg heerst. We kwamen door dorpjes waarvan je denkt dat de tijd heeft stil gestaan. Hier rij je kilometers zonder dat je iemand tegen komt en dat is ook wel lekker. We hebben ook nog een tussenstop gedaan in de plaats Burgas.

We hadden tegen elkaar gezegd dat we door zouden rijden naar Roemenië, dat stuk kon er ook nog wel bij, gewoon door rijden. We reden door het smalle gedeelte van Bulgarije daar ben je zo door heen. Nou ja, een paar uur later en 215 km verder kwamen we aan in Roemenië. 

Het land dat we eigenlijk over wilde slaan. Toen we bij de grenspost kwamen was er geen mens te bekennen, die zijn natuurlijk allemaal aan het werk in Nederland :).
Ja, daar zijn we dus zonder controle doorgereden. We gingen op weg naar Mangalia evengoed nog wat kilometers.Toen we het eerste dorpje binnen reden schrok ik me rot; in de bocht lag gewoon een paarden kadaver langs de weg, arm beest met 4 benen omhoog; nog nooit gezien. In Nederland zullen ze ook wel sneuvelen, maar wordt zoiets netjes af gevoerd. 
Omdat het mijn aandacht trok moest ik volop in de remmen voor moeder varken die overstak met haar 12 kinderen, hup zo gewoon de straat over. Helaas geen foto.
De wegen werden hier slechter en slechter, de motoren krijgen het hier echt te verduren. Na enkele uren kwamen we aan in  Magnalia en zijn we door gereden naar Venus,een bijna leeg vakantie oord en we hebben hier een zeer goedkoop maar luxe hotel geboekt voor de komende dagen in vankantieoord  Venus. Hotel Afrodita **** 

Hier hebben we de tijd om de rest van onze tocht uit te stippelen.
Bij het hotel Afro vonden we eindelijk een hotelkar waar al onze bagage in 1 keer op kon :)
Toen we op de kamer kwamen knalde we van vermoeidheid beiden op bed, we gaan het er nu even een paar dagen van nemen .... genieten dus. 

Tot morgen en welterusten

Groeten Henny en André