He he nadat we vanmorgen zijn opgestaan, we moesten er om 12.00 uur uit. Hebben we rustig kunnen opruimen en inpakken. We zijn eerst dus maar eens de haven ingegaan om wat foto's te schieten en natuurlijk moest er ook wat te snaaien voor onderweg in de tas. Andre heeft zich nog even lekker laten scheren bij de kapper Per slot van rekening hoefden we ons pas om 3 uur te melden bij het kantoor die de overtocht tickets had geregeld. Tjonge wat duurt wachten dan lang, maar geduld word altijd beloond. Na aanmelding moesten we zo'n 2 kilometer rijden naar het schip, waar we toch weer een uur moesten wachten maar uiteindelijk om 19.00 uur op de boot en om 21.00 vertrok de boot.En in no time was het donken om ons heen (uiteraard was het schip verlicht). Al gauw raakten we met verschillende mensen aan de praat, want wat doen een paar gekken Nederlanders op een schip naar Libanon. Mensen uit allerlei landen. Maar de tocht, die 12 uur duurde was best wel vermoeid. maar ja waar kan je slapen op een schip die alleen maar tafels en stoelen heeft. Ach hahahaha Dre die slaapt overal en ik ben maar op de grond gaan liggen onder de tafel normaal krijg je mij niet zo gauw daar onder maar ik was gebroken, inderdaad met oordoppen in want er was er nu niet 1 maar een heel orkest die lag te snurken. maar ja na een paar uurtjes slapen, prettig is het niet word je wakker ga je wandelen even buiten kijken en word het licht. En uiteindelijk na 10 uur hesen ze de Libanese vlag in de top. En dat betekende dat we of er waren of in ieder geval binnen de grens van vaste land waren. Niet dus het duurde gewoon nog 2 uur voor we land zagen. En ja hoor de haven kwam steeds dichter bij, waar we dan ook na precies 12 uur varen aan kwamen. Nou appeltje eitje zou je denken nou mooi niet dus, eerst alle vrachtwagen 2 motoren uit Nederland, en daarna pas de passagiers.We moesten trouwen onze kentekens inleveren??? Maar ja doe maar wie weet en natuurlijk zouden we ze terug krijgen bij de paspoorten die we ook hadden ingeleverd. Eindelijk werden onze namen omgeroepen en mochten we het schip verlaten inclusief paspoort ex kenteken. Die zouden we terug krijgen bij de douane controle, niet dus we werden meegenomen door iemand in een auto en naar een kantoor gebracht waar ze ons een of andere verzekering van 180 dollar de man terwijl we onze eigen hadden geregeld vanuit Nederland. Nee wij hadden zelf alles geregeld. En ook al praten we als brugmans., we kregen niets terug en moesten zelf op een gegeven ogenblik onze motoren achter een hek zetten en als we de papieren lieten zien die we nodig hadden kregen we ze terug. Ja maar hoe dan, Take a taxi zeiden ze. Zo gezegd zo gedaan we liepen lans de douane de poort uit. En de eerste de beste auto ( een Mercedes ) die hier in ons land zelf bij de sloop niet meer word ingenomen bracht ons daar waar we dachten heen.Je raad het al niet dus. Die slome wist geen eens de weg en al toeterend en scheldend vervolgde we onze weg. Om dat het kantoor hier om 4 uur sluit. Maar daar waren we net op tijd. Ze verwachten ons al ...raar nee en alles lag keurig netjes klaar. Hup betalen en weg wezen. En binnen een uur waren we weer terug, let wel het was toen la weer 16.30. Haha nou meneer hier zijn de papieren we willen onze sleutels en motoren. terug. Even checken en gaan,nee weer niet nu werden we echt boos. Er klopt niets van jullie verzekering zij de politie agent. En weet je wat laat ook maar 9 dagen die motor hier staan die kan je terug krijgen als jullie weer terug gaan naar Nederland. Verdere details wil ik jullie hier over besparen,wat er gebeurt is... met name gezegd. Maar ja we hebben toch maar die 180 betaald om onze reis voort te zetten. En mochten om 18.40 de douane door, We zetten onze reis vort naar Sour/Tyre per slot moesten we nog zo;n 160 km rijden. We hebben besloten omdat toch te doen in 1 keer. Toen we eindelijk Tripolie uit waren en hadden getankt, vervolge we onze reis, waar het niet na enkele 10 tallen km er bij een vrachtwagen een pallet gips of kalk van zijn lading af viel. En we vol in de ankers moesten omdat de weg 1 witte stof wolk was waar je amper door kon. Toen we eruit kwamen waren we ook net spoken in een wit pak. Weer schrikken dus. Het was al donker geworden ( het word hier al om een uur of 7 donker) toen we Beiroet, tjonge wat een verschrikkelijke grootte stad is dat duurde ook een klein uur voor we daar uit waren. En weer word je lef en stuur kunst op de proef gesteld. Henny werd zelfs een paar keer aangetikt tegen zijn koffer. Toen we er uit waren was het nog 70 km door kachelen naar de plaats van bestemming. Ik moet zeggen dat valt niet mee , de wegen zijn slecht verlicht en de auto rijden hier allemaal met groot licht. Na enkele steden zijn we om 22 40 aangekomen op de plaats van bestemming het Murex- hotel in tyrre. Boos, moe en helaas geen tijd voor het blog zijn hebben we ingecheckt.en gedoucht. En gelijk in onze koffer gedoken.
Wat een bizarre tocht was etappe 10.
Lieve volgers tot morgen
