Etappe 10: We zijn in Libanon!

Hallo allemaal,

Nadat we woensdagmorgen zijn opgestaan, (we moesten er om 12.00 uur uit) hebben we rustig kunnen opruimen en inpakken. Daarna zijn we eerst maar eens de haven in gegaan om wat foto's te schieten en natuurlijk moest er ook wat te snaaien voor onderweg in de tas. 

André had zich  nog even lekker laten scheren bij de kapper. Per slot van rekening hoefden we ons pas om 3 uur te melden bij het kantoor die de tickets voor de overtocht had geregeld. Tjonge.... wat duurt wachten dan lang....maar geduld word meestal beloond.... 

                               

Na aanmelding moesten we zo'n 2 kilometer rijden naar het schip, waar we weer een uur moesten wachten.  Uiteindelijk konden we om 19.00 uur op de boot en om 21.00 vertrok de boot....In no time was het donker om ons heen (uiteraard was het schip verlicht). Al gauw raakten we met verschillende mensen uit allerlei landen aan de praat, want wat doen een paar gekke Nederlanders op een schip naar Libanon.

                                      Uitgang i.p.v Ingang

                                            Nu wel de ingang.

                                        Waar wil je heen ?

De tocht, die 12 uur duurde was best wel vermoeiend. Maar ja, waar kan je slapen op een schip dat alleen maar tafels en stoelen heeft?.... Ach... Dre slaapt overal.. en ik ben maar op de grond gaan liggen onder een tafel. Dat zou ik normaal gesproken niet doen... maar ik was gebroken! Gelukkig met oordoppen in want er was er nu niet 1, maar een heel orkest dat lag te snurken :). Na een paar uurtjes slapen (prettig was het niet).. werden we wakker en gingen we wandelen, even buiten kijken.. en werd het licht. Uiteindelijk na 10 uur, hesen ze de Libanese vlag in de top. En dat betekende dat we er of waren, of in ieder geval binnen de grens van vaste land waren.

Niet dus..... het duurde gewoon nog 2 uur voor we land zagen. Eindelijk kwam de haven steeds dichterbij, waar we dan ook na precies 12 uur varen aan kwamen! Nu nog van de boot af...Nou, 'appeltje eitje' zou je denken.... mooi niet dus, eerst alle vrachtwagens, 2 motoren uit Nederland, en daarna pas de passagiers...

We moesten onze kentekens inleveren??? Maar ja, je  doet het maar... en natuurlijk zouden we ze terug krijgen bij  de paspoorten die we ook hadden ingeleverd. Eindelijk werden onze namen omgeroepen en mochten we het schip verlaten, exclusief paspoort en kenteken..... Die zouden we terug krijgen bij de douane controle..... Niet dus! 

We werden meegenomen door iemand in een auto en naar een kantoor gebracht waar ze ons verplichten een of andere verzekering van 180 dollar de man af te sluiten,  terwijl we onze eigen verzekering hadden geregeld vanuit Nederland. We hebben gepraat als Brugman, en ondanks dat we vanuit Nederland zelf alles hadden geregeld, kregen we niets terug en moesten we zelfs op een gegeven ogenblik onze motoren achter een hek zetten. Zodra we de verzekeringspapieren lieten zien die we nodig hadden, zouden we de motoren terug krijgen.... Ja maar hoe dan vroegen we, 'take a taxi' zeiden ze. 

Zo gezegd zo gedaan, liepen we langs de douane de poort uit. En de eerste de beste auto ( een Mercedes ) die bij ons in Nederland zelfs bij de sloop niet meer word ingenomen, bracht ons daar waar we dachten heen te gaan....hoopten we!  De chauffeur wist niet eens de weg en al toeterend en scheldend vervolgden we onze weg. We hadden haast omdat het kantoor hier om 4 uur sluit. Uiteindelijk waren we net op tijd. Ze verwachten ons al ...raar?  Nee... alles lag keurig netjes klaar. Hup betalen en weg wezen...

Binnen een uur waren we weer terug, let wel; het was toen al weer 16.30! Haha; nou meneer hier zijn de papieren, we willen onze sleutels en motoren. terug...Even checken en gaan...

Niet dus....en nu werden we echt boos! Er klopt niets van jullie verzekering zei de politieagent. En weet je wat? Laat jullie motor hier maar 9  dagen staan,  die kan je terug krijgen als jullie weer terug gaan naar Nederland....

Verdere details zullen we jullie hier over besparen; wat er allemaal gebeurd is...met name gezegd... We hebben Uiteindelijk toch maar die 180 betaald om onze reis voort te zetten en mochten om 18.40 de douane door.

We zijn gelijk op weg gegaan naar Sour/Tyre, per slot moesten we nog zo'n 198 km rijden! We hadden besloten omdat toch in 1 keer te doen. Toen we eindelijk Tripoli uit waren en hadden getankt, vervolgden we onze reis. Na enkele 10-tallen kilometers viel er bij een vrachtwagen een pallet gips of kalk van zijn lading.... We moesten vol in de ankers omdat de weg 1 witte stofwolk was waar je amper door kon. Toen we eruit kwamen waren we net spoken in een wit pak ;). Weer schrikken dus....
Het was al donker geworden (het wordt hier al om een uur of 7 donker) toen we Beiroet in reden. Tsjonge.... wat een verschrikkelijke grote stad is dat! Duurde een klein uur voor we Beiroet  uit waren. En ook hier werden je lef en stuurkunsten op de proef gesteld. Henny werd zelfs een paar keer aangetikt tegen zijn koffer. Eenmaal de stad uit, was het nog 70 kilometer doorkachelen door verschillende plaatsen. Onder andere de plaats Saida waar een motor rijverbod is. Maar na wat tekst, gebarentaal van Andre konden we daar ook door rijden. Ik moet zeggen dat valt niet mee , de wegen zijn slecht verlicht en de auto's rijden hier allemaal met groot licht. Om 22.40 uur kwamen we aan op de plaats van bestemming: bij het Murex- hotel in tyrre.... Boos, moe (en helaas geen tijd voor het blog) hebben hebben we ingecheckt. Snel onder de douche en gelijk slapen!

Gelukkig zag de donderdag er een stuk beter uit na de nachtrust en een goed ontbijt! Het was een prachtige dag met veel bijzondere ontmoetingen en bezoeken...!.

Morgen meer over vandaag.

Wij wensen jullie een goede nachtrust!