Ook aan een avontuur komt een einde.

Hallo volgers,

Ze hebben ons vaak gevraagd wat betekent nu Libor2014. De naam komt voort uit onze pelotons- compagnie website http://www.libanon-bikkels.nl en daar hebben wij van gemaakt:
Libanon bikkels op reis.

http://www.libanon-bikkels.nl

Helaas dit is het laatste etappe verslag van onze reis Met andere woorden de vakantie van 6 weken die begon in Mei zit er op. Wat een heerlijke weken met schitterende herinneringen. Soms spannend, soms grappig en soms heel heel emotioneel. Zowel voor Andre als voor Henny. En ieder zijn eigen gedachten over de reis.
We zijn vanmorgen weer vroeg opgestaan na een heerlijke bbq met al onze motor vrienden. Alleen slapen in een sporthal met ongeveer 100 mannen en vrouwen was erg wennen. Andre was zoals altijd al weer vroeg uit de veren. Heeft mij nu ook bewust wakker gemaakt en na te hebben gedoucht en de spullen te hebben opgeruimd, hebben we voor de laatste maal de motoren opgeladen voor vertrek naar het Maliveld in Den Haag. Voor de briefing van Henk van Boxtel nog even snel wat foto's gemaakt.

Eindelijk weer naar onze familie die daar op ons stond te wachten. Om ongeveer 09.45 stond vertrek gepland vanaf de Korporaal van Oudheusdenkazerne.

Wat een leuke rit is dit geworden. Vrij snel nog even tanken en op weg naar Den Haag. En hoe dichter bij we kwamen hoe zenuwachtiger ik werd, het zit er bijna op. Na ongeveer een uur kwamen we aan op het Maliveld.

Dre en ik waren vooruit gereden en mochten met z'n tweeën als eerste naar binnen. Wat een kik gaf dat en nu maar om je heen kijken waar staan ze, waar zijn ze en ja in de bocht zagen we onze families staan. Met als ge volg.....................

Tranen van geluk kreeg ik in mijn ogen. En riep Renee naar me toe. De man van de beveiliging liet het gelukkig toe. En nadat we onze motoren hadden geparkeerd stroomde onze families toe.

Wat heerlijk om die weer in je armen te sluiten. Ook Jamal en zijn zoon waren gearriveerd, super leuk.

Al gauw werden we opgemerkt door Radio West. Die oren hadden gekregen van onze speciale reis naar Libanon. Over 10 minuten ben ik bij jullie zei de verslaggeefster voor een live uitzending. Ja en na 10 min stonden Dre, Jamal en ik live een mini verslag te geven van onze reis naar Libanon.

Helaas door alle drukte hebben we met de haag van rijders niet mee gedaan uit protest tegen de burgemeester. We hadden het te druk met onze familie. Veel Unifillers kwamen ons feliciteren met onze veilige thuis komst. Gelukkig konden we zeggen dat ze het blog hadden moeten volgen , wat uiteraard de meeste wel hadden gedaan natuurlijk. Maar ze wilden ons ook even in levende wijze zien. Na een uur zijn we maar even ergens gaan zitten, en hebben alle bonnen bij elkaar gelegd, zodat iedereen een broodje en wat te drinken had.

En al zittend ging het knuffelen door. En ook het mondelinge verslag van de laatste dagen kon iets makkelijker worden verteld. Ik was trouwens wel blij dat ik op een gewone bank zat. Maar had ook Kees Brouwer beloofd dat ik zou meelopen in het defilé.

Dat om 1 uur begon. Heerlijk vond ik het om mee te lopen, de belangstelling van al die mensen, ik waardeer dat toch wel enorm. Het ging helaas niet meer zo soepel om in de maat te blijven, Na ongeveer 3 kwartier waren we weer terug, En herenigde we ons weer bij onze familie.

Ook kwamen er geregeld mensen informeren hoe we het hadden gehad en zo. Het werd nog een hele

gezellige middag. John kwam zelfs om mijn motor naar huis te brengen, gelukkig hadden we dat afgesproken. Ook André zijn zus en zwager waren gekomen om zijn motor op te halen. En nadat we de spullen hadden uitgepakt voor Jamal en alles uit elkaars koffer hadden gehaald, konden zij op weg. Om half 6 hebben we afscheid van elkaar genomen en zijn we weer onze eigen weg gegaan. Met een rugzak vol nieuwe en spannende ervaringen.Tjonge wat een reis was het. Andre ik wil je bij deze bedanken dat ik voor 6 weken je reis metgezel mocht zijn. Ik heb het desondanks her en der wat tegenslag echt super naar mijn zin gehad....Bedankt.

Ook alle sponsoren bedankt, jullie namen blijven op het blog gepubliceerd

Tevens willen wij Alma en Renee bedanken voor het van het blog (soms tot in de kleine uurtjes) en voor de dagelijkse ondersteuning via media van onze reis.

Verder willen wij de fam Bzeih bedanken voor de rondleiding, tolken, gastvrijheid en het cadeau in Libanon wat we hebben gekregen.

En natuurlijk alle volgers voor het lezen van het super leuke blog.

Bedankt namens Andre Marsman en Henny Kesler

Zo dat waren even 10.357 kilometers.

https://www.youtube.com/watch?v=H-IQjSl39vo&feature=youtu.be
https://www.youtube.com/watch?v=zXRc0_udFlo

Etappe 40 Heerlen Maastricht Hilversum

STICHTING NEDERLANDSE

VETERANEN MOTORRIJDERS

Na een zeer gezellige avond met Rob van Wolveren en zijn vrouw, begon ik als gewoonlijk om half vijf voorzichtig wat te rommelen in de garage van Rob, waar onze motoren en koffers stonden. We moesten tussen 8.00 en 9.00 uur in Maastricht zijn om aan te sluiten voor de toertocht met de Stichting Nederlandse veteranen motorrijders.

Camera motor Richard Spierts

We zouden via voormalig kamp Vught naar de Korporaal van Oudheusden kazerne in Hilversum rijden. We hadden onze motor nog niet klaar voor deze rit, er moest nog wat gefikst worden; gelijk aan de slag maar. Eerst de twee vlaggenmasten met de Libanese vlag achterop het kofferframe monteren met hieronder een kleine vlag van Nederland, we hadden deze vlaggen in libanon gekocht. Dit was zo klaar, om wat bagage om te zetten in de koffers moesten de motoren naar buiten, gelukkig lukte dit zonder teveel gepiep van de kanteldeur : )
Naar binnen gegaan om te zien of er al een teken van leven was van de anderen, maar nee hoor, Henny keek nog steeds met de ogen dicht en mond open naar het plafond, geluidloos.
Naar mijn idee werd het krap met de tijd, wat lawaai maken, misschien dat er dan wat ging gebeuren, ja hoor Henny kwam in beweging, mopperend over hoe vroeg het wel niet was. Half 6 antwoordde ik, veel te vroeg antwoordde hij, je lijkt wel gek man. Zijn ogen vielen weer dicht.
Gelukkig kwamen even later Rob en zijn vouw naar beneden en maakten de ontbijttafel klaar, even later zaten we met zijn vieren aan tafel, in no time zaten we weer te kletsen over vroeger, de tijd dat we in Libanon zaten en waar je nooit over uit gepraat raakt.
De tijd verstreek snel en voor we het wisten was het half negen, nog een foto maken en ons haasten om op tijd te komen.

Nog maar een heel klein stuk gereden of Henny zijn Libanese vlag vloog al door de lucht..... vlaggetje minder.

We waren net op tijd om aan te sluiten bij de motorrijders die de poort uit kwamen rijden, geen tijd meer voor koffie met vlaai, mmmmm

Nadat we een aantal straten door waren gereden gingen we parkeren voor een kleine toespraak en het startschot.

Ik realiseerde me dat we ons nog helemaal niet hadden aangemeld ,Snel naar de voorrijder om ons te melden ." we zijn er " Ja was het antwoord. we zaten al op jullie te wachten. Renee al gebeld om te vragen waar jullie bleven. Iedereen weet dat jullie hier aan mee doen, het staat op Libor2014 en na 20116 hits kan het ook niet anders dan dat iedereen het weet en dat jullie meedoen Oh!Snel op de motor, de stad uit rijden, binnendoor naar de eerste tussenstop, controleren of iedereen de stad was uitgekomen.

Hier al snel aan de praat met andere motorrijders, met de vraag "hoe was het de ". ja wat kun je dan anders zeggen dan " geweldig " met een smile van oor tot oor op je gezicht. Van korte duur want we werden gesommeerd om op te stijgen en de motor te starten voor het vervolg van de rit. Wat me opviel was dat er motorrijders stil werden gezet op plaatsen waar we van richting veranderden, zo werkt dat dus, slim!!Ik heb weinig ervaring met toertochten, op deze manier weet iedereen welke richting ze aan moeten houden als de groep niet geheel aangesloten rijdt, goed geregeld !!!

Aangekomen in Vught, hebben we de motoren mooi We hebben zo het Limburgse landschap doorkruist met een korte tussenstop om te tanken, van daar gingen we weer op weg naar het voormalige kamp Vugt, hier is nu de genie gelegerd. geparkeerd in een lange rij in de nabijheid van het Genie monument.

.
We hadden nog even tijd en terwijl Henny en ik staan te kletsen komt er een man bij ons staan, terwijl we met zijn drieën over onze reis praten hoor ik wat bekends in zijn stem, wat is het dan lastig om te achterhalen hoe dat zit, "ik ken je, zeg even niets, laat me even denken". En ja hoor ik had het in 1 keer goed, Loet Van Beek! na 32 jaar; hij was de pelotons luitenant van ons eerste peloton. Bijzonder is dat, sommige dingen vergeet je niet.

Rechts: Loet Van Beek

Bij de kazerne werden we verwelkomd door de bataljonscommandant, kregen we een briefing over de plechtigheid, de mededeling dat we na de plechtigheid onze lunch op konden halen en vervolgens het museum konden bezichtigen.

De tijd gaat snel, dus opstellen voor de plechtigheid.

Ja en dan dit stelletje ruig uitziende bonken in het gareel brengen.

En ook dat ging lukken, op juiste afstand van elkaar gaan staan en vervolgens aanmelden bij de commandant die de leiding had over de plechtigheid.

En zo kon de plechtigheid beginnen met een kranslegging.

Vervolgens werd de Last Post geblazen.en konden we rij voor rij lang de krans lopen om de laatste eer te betuigen.

Na deze zeer mooie en indrukwekkende plechtigheid gingen we naar het museum voor de lunch.

Hierna het museum bezocht voor wat leuk plaatjes.

We werden wederom gesommeerd om ons naar de motor fietsen te begeven zodat we konden vertrekken.

En zo zijn we vertrokken richting Hilversum via binnen wegen naar de Korporaal van Oud Heusden kazerne. Eenmaal daar aangekomen konden we onze spullen afladen bij de sporthal en onze motoren parkeren op de vijfhonderd meter verder gelegen parkeerplaats. Toen we terug waren in de sporthal mochten we buiten ons veldbedje halen om 's nachts mee te kunnen doen aan het snurk concert. Nadat we dat we alles geïnstalleerd hadden gingen we naar de kantine voor een heerlijk bakkie koffie en de briefing van de voorzitter Henk van Boxtel over waar en wanneer we bij het monument moesten zijn voor de ceremonie met de kranslegging bij de poort van de kazerne.

Voorzitter Henk van Boxtel.
Dus verplaatsen voor de ceremonie bij de poort.

Toen konden we aan de BBQ beginnen.

Er werd voor de BBQ een plekje in het kantoortje van de sporthal georganiseerd om het blog op te maken, helaas lukte dit niet door het ontbreken van de internetverbinding, het enige dat we konden doen was de foto- en filmcamera uitlezen en opslaan en uiteindelijk bier drinken.

Tijdens de BBQ werd Henny aangesproken door een allermooist jongedame die voor de Nederlandse Motor Veteranen Club en de organisatie Veteranendag, een interview met ons wou over onze reis naar Libanon.
Toen het interview klaar was wilde ze ons iets vertellen op voorwaarde dat we het tegen niemand anders zouden zeggen, beetje geheimzinnig :) In principe zouden we zaterdag om 12 uur op het Malieveld aankomen, echter de organisatie van de SNVM had besloten, uit protest tegen de organisatie Veteranendag en de regering, om zich niet aan het protocol te houden. We zouden eerder vertrekken dan de bedoeling was zodat we zonder politie begeleiding aan zouden komen in Den Haag.Tevens vertelde ze dat de groep van 25 motorrijders niet mee konden doen aan het defilé; wij hadden mee mogen rijden als dank voor het reisverslag op ons blog.
Jammer dan maar volgend jaar !!!!! Uiteindelijk wilden we ook wel graag bij onze familie op het Malieveld blijven.
Na een gezellige avond begonnen we aan het snurkconcert met een paar honderd man, dit lukte; wat een groot (varkens) hok met lawaai was het 's nachts.

Groetjes Henny & André

Hierbij nog een link naar de film van Richard Spierts. Zeer mooi gemaakt.

https://www.youtube.com/watch?v=H-IQjSl39vo&feature=youtu.be