Libanon bikkels op reis.

We gaan terug naar Libanon op de motor. We vertrekken mei 2014 en keren weer terug op veteranendag in Den Haag.


zaterdag 21 juni 2014

Etappe 32: Odessa - Chisinau 172 Km




Hallo volgers,


Na een dagje cultuur moesten we weer verder op pad. Odessa is grauw, maar een mooie stad. Groot... en alle straten lijken op elkaar. 



Dit keer geen luxe ontbijt voor vertrek... maar een stukje stokbrood, 2 eitjes en een met moeite verkregen bak gekleurd water - en na de laatste tijd toch wel verwend te zijn geweest - was dit  het dus niet ;).

We hebben echt rustig aan gedaan omdat we eigenlijk nog niet wisten of we er nog een dagje aan vast zouden plakken. Maar omdat het maar 174 km was naar de hoofdstad van Moldavië, zijn we om half 12 toch maar op ons gemak gaan rijden.

We hadden eerst nog maar even getankt, wat moesten we per slot van rekening anders met het overgebleven geld. Daarna reden we de stad uit....dachten we. 'Halt!', zei de politieman aan het eind van de stad....Waar gaan jullie naar toe?

André - zo vrolijk met dit soort dingen -  riep 'naar mijn kinderen in Ollanda'. De politieman moest hier erg om lachen :), 'ga maar gauw' zei de beste man, en we konden eindelijk op weg naar Chisinau.

Gelukkig zijn de wegen iets beter als je richting Moldavië rijdt. Na de nodige stops en het bijstellen van de navigatie zo nu en dan, kwamen we
 na 2.15 uur rijden aan de grens.... Opnieuw geen makkie.... Weer moesten onze motoren aan de kant en moesten we de nodige tax betalen.



En uiteraard werden we weer van het ene naar het andere loket gestuurd. Nou schijnt het zo te zijn dat het gebied tussen grens van de Oekraïne en Moldavië, een niet erkend mini-staatje is, waar ze geld vragen om er doorheen te mogen reizen. Je mag er ook niet verblijven.

Na al het typewerk van de beambte - waarvoor smeergeld betaald moest worden - gingen we naar het volgende loket voor controle en een krabbel. Hup weer naar de volgende om te betalen en weer naar de derde voor een stempeltje om vervolgens naar de vierde gestuurd te worden voor de laatste controle.

Hèhè..... na twee uur mochten we weer verder.....en na tien minuten.... weer een controlepost. Van het zelfde laken een pak.... whaaaa.... Weer de hele malle molen door met onze papieren. Na weer een hoop stempels mochten we verder.

Eenmaal in Moldavië merk je dat het heel anders is hier. De wegen zijn een stuk beter (nog niet om over naar huis te schrijven, maar toch). Ook is er nog veel cultuur behouden uit de Sovjet-tijd en het leuke is dat elk bushokje versiert is met mozaïek, dit zijn soms prachtige kunstwerken!

Eindelijk kwamen we dan aan in 
Chisinau, de hoofdstad van Moldavië.
Gelukkig reden we in 1 keer naar het hotel dat we op internet hadden gezocht (met dank  aan de navigatie). Onder aan een hele steile straat stond een heel leuk hotelletje 'Gloria' genaamd. Een soort sprookjeskasteel... keurig netjes, en de gastvrouw was zeer vriendelijk. 



Na onze spullen uitgepakt te hebben - gelukkig hoefden we niet alles mee te slepen - hebben we heerlijk gedoucht. De douche was een soort van massage cabine.. lekker hoor!  Daarna een taxi geregeld die ons voor een paar centen naar het centrum bracht. Omdat we nog geen cash hadden, bracht de chauffeur ons natuurlijk eerst naar een pinautomaat. Hij zei op een gegeven ogenblik: hier stop ik, centrum? Na een korte wandelijk hebben we voor de verandering maar eens gegeten bij de Mac.


Was echt wel weer een keer lekker hoor. Chisinau is een bruisende stad en we werden gelokt door muziek. maar eerst toch nog wat foto's maken.




























We kwamen terecht in een soort park met omheining. Hier stond een gigantisch beeldscherm waar het voetballen op te zien was, dus daar maar aangeschoven.




Eerst zaten we met zijn tweeën aan tafel maar er waren al gauw mensen die vroegen of ze erbij mochten komen zitten. Tuurlijk mocht dat en het werd al snel een internationaal tafeltje :). Gezellig over voetbal en zo kletsen want iedereen is nog vol van Nederland -Spanje. We zaten met Moldaviërs en een Israëliër. Nadat zij voor ons de volgende rit hadden uitgestippeld, en we adresgegevens hadden uitgewisseld, hebben we maar gauw een taxi aangehouden. 

En wie komen we er ook tegen.............een speler die weg gelopen is bij het Nederlands elftal.




Aangekomen op de kamer zijn we gelijk naar bed gegaan. Tenslotte hadden we weer een lange rit voor de boeg....... 


Dit was het weer voor nu, inmiddels zijn we weer op weg naar de volgende bestemming...fijn weekend allemaal! 

Op een later moment zullen we nog foto's toevoegen aan het blog!

Groetjes André en Henny

Etappe 31: Een dagje Odessa aan de zwarte zee.

Hallo volgers,        

Henny moest me wakker maken voor het ontbijt, dit hadden we bijna gemist. We waren de vorige avond moe; de rit van Roemenië naar Odessa was behoorlijk pittig geweest.



Na het ontbijt hebben we nog wat aan het blog gewerkt en in de lobby een kaartje van de stad gevraagd, aan de weet gekomen welke bezienswaardigheden er waren in de stad. 
Het begon goed, we konden de kaart niet in de juiste richting krijgen; wat was nu het Noorden?
Het meisje dat in de lobby zat wist het ook niet meer.
We zijn maar op weg gegaan en hebben een gok gewaagd. Want we wilden naar ..........


Deze plek waren we tegen gekomen toen we de avond ervoor door de stad dwaalden om een goedkoop hotel te vinden. Wat het precies was wisten we niet, wel dat het met de tweede wereld oorlog te maken had.

Rond gekeken en natuurlijk foto's maken.








Toen we terug liepen naar de motor hebben we een jonge dame gevraagd of zij wist wat het was. Zij kon ons vertellen dat hier de marine helden van de tweede wereld oorlog geëerd werden, Odessa heeft namelijk een grote marine haven. 
Weer iets verder liepen drie jonge meiden in marinekleding, ik vroeg ze waarom ze deze kleding droegen, in perfect Engels vertelden ze ons dat ze trots waren op de marine, om dit uit te dragen hadden ze deze kleding aan.
Een foto? Natuurlijk wilden ze wel even poseren.


Eenmaal terug bij de motor hadden we wel zin in een bakkie koffie, gekocht op de hoek van de straat en weer terug naar het park om even te zitten.
Tot mijn stomme verbazing zag ik drie meisjes die aan het vegen waren en het onkruid uit de perken verwijderden. 
Ik wilde graag weten of ze dit deden omdat ze taakstraf hadden, helaas spraken ze geen woord Engels.
Op het bankje naast me zat een ander meisje te telefoneren, ik wilde weten hoe het zat.... Zij kon mij daar geen antwoord op geven maar wilde het wel vragen. Wat blijkt, ze deden dit vrijwillig omdat ze trots zijn op hun stad en hun land. Geweldig toch? Zou voor Nederland ook een juiste instelling zijn. Uiteindelijk nog een uit het nest gevallen musje gered... Meiden top wat jullie doen!




Na de koffie de kaart bestuderen en weer op pad, eerst naar het hotel om de accu voor de camera te halen. Hotel konden we niet vinden en als je zoekt kom altijd weer andere dingen tegen, waaronder dit kanon uit de tweede wereld oorlog : )


Hierna zijn we door de stad langs de verschillende bezienswaardigheden gereden, de foto's zeggen genoeg, wat een prachtige stad.









De dag is te kort om alles te zien, zeker als ook nog eens het Nederlandse elftal speelt; dat wilden we niet missen dus terug naar hotel om ons om te kleden. 
Eenmaal buiten zagen we tot onze verbazing aan de overkant taxichauffeurs onderhoud plegen aan hun taxi's. 


Bandje oppompen met een fietspomp, een velg recht slaan met een hamer, echt lachwekkend,
zie je het al voor je in Nederland?


Een van de chauffeurs bracht ons naar de Kalverstraat van Odessa, waar we voetbal gingen kijken.




Heerlijk op het terras voor een groot scherm naar de wedstrijd kijken en dan natuurlijk Nederland zien winnen. Hoe fijn is dat?


Dat Nederland dreigde de mist in te gaan kreeg ik het koud...


Uiteindelijk de overwinning, nog een paar glazen bier en terug naar het hotel, tijd om naar bed te gaan...

Tot de volgende etappe 

Gr. Henny & André